| කන්නයක අස්වනු පුරවන තැන..,
විහග රාවෙට සිසිල් පවනට නුඹෙ නුවන්යුග සැලෙනවා
මදෙස බැලුවිට දෙනෙත හෙමිහිට දොඩමළුව දිලෙනවා
දෙතොලෙ පොපියන සසත් රාවය සුළග මවෙතට ගේනවා
නමුත් සිත මත රගන සිතුවිලි සිත තුලම මියෙනවා.
කළු කොළඹ දිය වෙන්න කොලම කොල පාට මුරුගන් වරුසාවක් වහින වෙලාවක අකුරුත් ඉඩ කඩ කඩාගෙන උඩපනින්නෙ තිත්ත පැටවු ගානට. ඇදේ ඉහත්තාවට පිටදීගෙන වාඩිලාගෙ...
No comments:
Post a Comment